/ru/
вырвать; выдёргивать; убирать (лён)
/en/
(augalus, plaukus) tear up , pull (up)
склонение/спряжение слова
глагол| indicative. | ||||
|---|---|---|---|---|
| present | past | past frequentative | future | |
| 1p.sg. | nuraunu | nuroviau | nuraudavau | nurausiu |
| 2p.sg. | nurauni | nurovei | nuraudavai | nurausi |
| 3p.sg. | nurauna | nurovė | nuraudavo | nuraus |
| 1p.pl. | nuraunam, nurauname | nurovėme, nurovėm | nuraudavome, nuraudavom | nurausime, nurausim |
| 2p.pl. | nuraunate, nuraunat | nurovėte, nurovėt | nuraudavot, nuraudavote | nurausite, nurausit |
| 3p.pl. | nurauna | nurovė | nuraudavo | nuraus |
| subjunctive. | ||
|---|---|---|
| sg. | pl. | |
| 1p. | nuraučiau | nurautumėm, nurautumėme, nurautume |
| 2p. | nurautum, nurautumei | nurautumėte, nurautumėt |
| 3p. | nurautų | nurautų |
| imperative. | ||
|---|---|---|
| sg. | pl. | |
| 1p. | nuraukime, nuraukim | |
| 2p. | nurauki, nurauk | nuraukite, nuraukit |
| 3p. | tenurauna, tenuraunie | tenurauna, tenuraunie |