|
|
|
|
литовский словарь / išsigudrinti | | išsigùdrinti (išsigùdrina, išsigùdrino) — умудриться/умудряться, ухитриться/ ухитряться; наловчиться, уловчиться
/en/ contrive ( + to inf); shift
склонение/спряжение словаглагол
indicative. |
---|
| present | past | past frequentative | future |
---|
1p.sg. | išsigudrinu | išsigudrinau | išsigudrindavau | išsigudrinsiu |
---|
2p.sg. | išsigudrini | išsigudrinai | išsigudrindavai | išsigudrinsi |
---|
3p.sg. | išsigudrina | išsigudrino | išsigudrindavo | išsigudrins |
---|
1p.pl. | išsigudriname, išsigudrinam | išsigudrinom, išsigudrinome | išsigudrindavome | išsigudrinsime |
---|
2p.pl. | išsigudrinate | išsigudrinot, išsigudrinote | išsigudrindavote | išsigudrinsite |
---|
3p.pl. | išsigudrina | išsigudrino | išsigudrindavo | išsigudrins |
---|
subjunctive. |
---|
| sg. | pl. |
---|
1p. | išsigudrinčiau | išsigudrintume, išsigudrintumėme |
---|
2p. | išsigudrintum, išsigudrintumei | išsigudrintumėte |
---|
3p. | išsigudrintų | išsigudrintų |
---|
imperative. |
---|
| sg. | pl. |
---|
1p. | | išsigudrinkim, išsigudrinkime |
---|
2p. | išsigudrink, išsigudrinki | išsigudrinkit, išsigudrinkite |
---|
3p. | teišsigudrina, teišsigudrinie | teišsigudrinie, teišsigudrina |
---|
|