/ru/
своевольничать
/en/
act wilfully; be wilful
склонение/спряжение слова
глагол| indicative. | ||||
|---|---|---|---|---|
| present | past | past frequentative | future | |
| 1p.sg. | savavaliauju | savavaliavau | savavaliaudavau | savavaliausiu |
| 2p.sg. | savavaliauji | savavaliavai | savavaliaudavai | savavaliausi |
| 3p.sg. | savavaliauja | savavaliavo | savavaliaudavo | savavaliaus |
| 1p.pl. | savavaliaujame, savavaliaujam | savavaliavom, savavaliavome | savavaliaudavome, savavaliaudavom | savavaliausime, savavaliausim |
| 2p.pl. | savavaliaujate, savavaliaujat | savavaliavot, savavaliavote | savavaliaudavot, savavaliaudavote | savavaliausit, savavaliausite |
| 3p.pl. | savavaliauja | savavaliavo | savavaliaudavo | savavaliaus |
| subjunctive. | ||
|---|---|---|
| sg. | pl. | |
| 1p. | savavaliaučiau | savavaliautumėme, savavaliautumėm, savavaliautume |
| 2p. | savavaliautumei, savavaliautum | savavaliautumėte, savavaliautumėt |
| 3p. | savavaliautų | savavaliautų |
| imperative. | ||
|---|---|---|
| sg. | pl. | |
| 1p. | savavaliaukim, savavaliaukime | |
| 2p. | savavaliauk, savavaliauki | savavaliaukite, savavaliaukit |
| 3p. | tesavavaliauja, tesavavaliaujie | tesavavaliaujie, tesavavaliauja |