/ru/
допускать; терпеть; сносить
/en/
tolerate, be tolerant (of)
склонение/спряжение слова
глаголindicative. | ||||
---|---|---|---|---|
present | past | past frequentative | future | |
1p.sg. | toleruoju | toleravau | toleruodavau | toleruosiu |
2p.sg. | toleruoji | toleravai | toleruodavai | toleruosi |
3p.sg. | toleruoja | toleravo | toleruodavo | toleruos |
1p.pl. | toleruojame, toleruojam | toleravome, toleravom | toleruodavome, toleruodavom | toleruosime, toleruosim |
2p.pl. | toleruojat, toleruojate | toleravote, toleravot | toleruodavote, toleruodavot | toleruosit, toleruosite |
3p.pl. | toleruoja | toleravo | toleruodavo | toleruos |
subjunctive. | ||
---|---|---|
sg. | pl. | |
1p. | toleruočiau | toleruotumėm, toleruotumėme, toleruotume |
2p. | toleruotum, toleruotumei | toleruotumėte, toleruotumėt |
3p. | toleruotų | toleruotų |
imperative. | ||
---|---|---|
sg. | pl. | |
1p. | toleruokim, toleruokime | |
2p. | toleruok, toleruoki | toleruokite, toleruokit |
3p. | tetoleruoja, tetoleruojie | tetoleruojie, tetoleruoja |