|
|
|
|
литовский словарь / rūgėti | | rūgė́ti (rū̃gi, rūgė́jo) мокнуть, гнить от сырости
склонение/спряжение словаглагол
indicative. |
---|
| present | past | past frequentative | future |
---|
1p.sg. | rūgėju | rūgėjau | rūgėdavau | rūgėsiu |
---|
2p.sg. | rūgėji | rūgėjai | rūgėdavai | rūgėsi |
---|
3p.sg. | rūgėja | rūgėjo | rūgėdavo | rūgės |
---|
1p.pl. | rūgėjam, rūgėjame | rūgėjom, rūgėjome | rūgėdavom, rūgėdavome | rūgėsime, rūgėsim |
---|
2p.pl. | rūgėjat, rūgėjate | rūgėjote, rūgėjot | rūgėdavot, rūgėdavote | rūgėsit, rūgėsite |
---|
3p.pl. | rūgėja | rūgėjo | rūgėdavo | rūgės |
---|
subjunctive. |
---|
| sg. | pl. |
---|
1p. | rūgėčiau | rūgėtumėm, rūgėtume, rūgėtumėme |
---|
2p. | rūgėtum, rūgėtumei | rūgėtumėte, rūgėtumėt |
---|
3p. | rūgėtų | rūgėtų |
---|
imperative. |
---|
| sg. | pl. |
---|
1p. | | rūgėkim, rūgėkime |
---|
2p. | rūgėk, rūgėki | rūgėkite, rūgėkit |
---|
3p. | terūgėja, terūgėjie | terūgėja, terūgėjie |
---|
|