/ru/
ушибить; ушибать; оскорблять; задевать; затрагивать; обидеть
/de/
verletzen vt, kränken vt
склонение/спряжение слова
глаголindicative. | ||||
---|---|---|---|---|
present | past | past frequentative | future | |
1p.sg. | užgaunu | užgavau | užgaudavau | užgausiu |
2p.sg. | užgauni | užgavai | užgaudavai | užgausi |
3p.sg. | užgauna | užgavo | užgaudavo | užgaus |
1p.pl. | užgauname, užgaunam | užgavom, užgavome | užgaudavom, užgaudavome | užgausime, užgausim |
2p.pl. | užgaunate, užgaunat | užgavote, užgavot | užgaudavote, užgaudavot | užgausit, užgausite |
3p.pl. | užgauna | užgavo | užgaudavo | užgaus |
subjunctive. | ||
---|---|---|
sg. | pl. | |
1p. | užgaučiau | užgautumėm, užgautume, užgautumėme |
2p. | užgautumei, užgautum | užgautumėte, užgautumėt |
3p. | užgautų | užgautų |
imperative. | ||
---|---|---|
sg. | pl. | |
1p. | užgaukim, užgaukime | |
2p. | užgauki, užgauk | užgaukit, užgaukite |
3p. | teužgauna, teužgaunie | teužgauna, teužgaunie |