/ru/
торчать (окоченев); стоять (застыв)
/en/
žr. styroti
склонение/спряжение слова
глаголindicative. | ||||
---|---|---|---|---|
present | past | past frequentative | future | |
1p.sg. | styriu | styrėjau | styrėdavau | styrėsiu |
2p.sg. | styri | styrėjai | styrėdavai | styrėsi |
3p.sg. | styri | styrėjo | styrėdavo | styrės |
1p.pl. | styrime, styrim | styrėjome, styrėjom | styrėdavom, styrėdavome | styrėsim, styrėsime |
2p.pl. | styrit, styrite | styrėjote, styrėjot | styrėdavot, styrėdavote | styrėsite, styrėsit |
3p.pl. | styri | styrėjo | styrėdavo | styrės |
subjunctive. | ||
---|---|---|
sg. | pl. | |
1p. | styrėčiau | styrėtumėm, styrėtume, styrėtumėme |
2p. | styrėtum, styrėtumei | styrėtumėte, styrėtumėt |
3p. | styrėtų | styrėtų |
imperative. | ||
---|---|---|
sg. | pl. | |
1p. | styrėkime, styrėkim | |
2p. | styrėki, styrėk | styrėkite, styrėkit |
3p. | testyri, testyrie | testyrie, testyri |