|
|
|
|
литовский словарь / sprigtelėti | | sprìgtelėti (sprìgtelėja, sprìgtelėjo) — щёлкнуть/щёлкать; sprìgtelėti į̃ kãktą — дать щелчок в лоб
/en/ fillip, flick
склонение/спряжение словаглагол
indicative. |
---|
| present | past | past frequentative | future |
---|
1p.sg. | sprigteliu | sprigtelėjau | sprigtelėdavau | sprigtelėsiu |
---|
2p.sg. | sprigteli | sprigtelėjai | sprigtelėdavai | sprigtelėsi |
---|
3p.sg. | sprigteli | sprigtelėjo | sprigtelėdavo | sprigtelės |
---|
1p.pl. | sprigtelime, sprigtelim | sprigtelėjome, sprigtelėjom | sprigtelėdavom, sprigtelėdavome | sprigtelėsim, sprigtelėsime |
---|
2p.pl. | sprigtelite, sprigtelit | sprigtelėjot, sprigtelėjote | sprigtelėdavot, sprigtelėdavote | sprigtelėsite, sprigtelėsit |
---|
3p.pl. | sprigteli | sprigtelėjo | sprigtelėdavo | sprigtelės |
---|
subjunctive. |
---|
| sg. | pl. |
---|
1p. | sprigtelėčiau | sprigtelėtume, sprigtelėtumėme, sprigtelėtumėm |
---|
2p. | sprigtelėtumei, sprigtelėtum | sprigtelėtumėt, sprigtelėtumėte |
---|
3p. | sprigtelėtų | sprigtelėtų |
---|
imperative. |
---|
| sg. | pl. |
---|
1p. | | sprigtelėkime, sprigtelėkim |
---|
2p. | sprigtelėki, sprigtelėk | sprigtelėkit, sprigtelėkite |
---|
3p. | tesprigteli, tesprigtelie | tesprigtelie, tesprigteli |
---|
|