|
|
|
|
литовский словарь / vangėti | | vangė́ti (vangė́ja, vangė́jo) становиться вялым [ленивым]
склонение/спряжение словаглагол
indicative. |
---|
| present | past | past frequentative | future |
---|
1p.sg. | vangėju | vangėjau | vangėdavau | vangėsiu |
---|
2p.sg. | vangėji | vangėjai | vangėdavai | vangėsi |
---|
3p.sg. | vangėja | vangėjo | vangėdavo | vangės |
---|
1p.pl. | vangėjame, vangėjam | vangėjom, vangėjome | vangėdavome, vangėdavom | vangėsim, vangėsime |
---|
2p.pl. | vangėjate, vangėjat | vangėjot, vangėjote | vangėdavot, vangėdavote | vangėsit, vangėsite |
---|
3p.pl. | vangėja | vangėjo | vangėdavo | vangės |
---|
subjunctive. |
---|
| sg. | pl. |
---|
1p. | vangėčiau | vangėtumėme, vangėtumėm, vangėtume |
---|
2p. | vangėtum, vangėtumei | vangėtumėte, vangėtumėt |
---|
3p. | vangėtų | vangėtų |
---|
imperative. |
---|
| sg. | pl. |
---|
1p. | | vangėkim, vangėkime |
---|
2p. | vangėk, vangėki | vangėkite, vangėkit |
---|
3p. | tevangėjie, tevangėja | tevangėjie, tevangėja |
---|
|