/ru/
валиться (часто), обрушиваться, падать
/en/
1. fall down (rather frequently); 2. (svirduliuoti, svyrinėti) reel, stagger
склонение/спряжение слова
глаголindicative. | ||||
---|---|---|---|---|
present | past | past frequentative | future | |
1p.sg. | griuvinėju | griuvinėjau | griuvinėdavau | griuvinėsiu |
2p.sg. | griuvinėji | griuvinėjai | griuvinėdavai | griuvinėsi |
3p.sg. | griuvinėja | griuvinėjo | griuvinėdavo | griuvinės |
1p.pl. | griuvinėjame, griuvinėjam | griuvinėjome, griuvinėjom | griuvinėdavom, griuvinėdavome | griuvinėsim, griuvinėsime |
2p.pl. | griuvinėjat, griuvinėjate | griuvinėjot, griuvinėjote | griuvinėdavot, griuvinėdavote | griuvinėsite, griuvinėsit |
3p.pl. | griuvinėja | griuvinėjo | griuvinėdavo | griuvinės |
subjunctive. | ||
---|---|---|
sg. | pl. | |
1p. | griuvinėčiau | griuvinėtumėm, griuvinėtume, griuvinėtumėme |
2p. | griuvinėtum, griuvinėtumei | griuvinėtumėte, griuvinėtumėt |
3p. | griuvinėtų | griuvinėtų |
imperative. | ||
---|---|---|
sg. | pl. | |
1p. | griuvinėkime, griuvinėkim | |
2p. | griuvinėk, griuvinėki | griuvinėkit, griuvinėkite |
3p. | tegriuvinėjie, tegriuvinėja | tegriuvinėja, tegriuvinėjie |