|
|
|
|
литовский словарь / įkaltinti | | įkáltinti (įkáltina, įkáltino) — уличить/уличать; įkáltinti vagystè — уличить в краже;
/en/ convict; ką vagyste catch smb stealing; expose smb as a thief ; įkaltinis įrodymas convicting evidence
склонение/спряжение словаглагол
indicative. |
---|
| present | past | past frequentative | future |
---|
1p.sg. | įkaltinu | įkaltinau | įkaltindavau | įkaltinsiu |
---|
2p.sg. | įkaltini | įkaltinai | įkaltindavai | įkaltinsi |
---|
3p.sg. | įkaltina | įkaltino | įkaltindavo | įkaltins |
---|
1p.pl. | įkaltiname, įkaltinam | įkaltinome, įkaltinom | įkaltindavome, įkaltindavom | įkaltinsim, įkaltinsime |
---|
2p.pl. | įkaltinat, įkaltinate | įkaltinot, įkaltinote | įkaltindavote, įkaltindavot | įkaltinsite, įkaltinsit |
---|
3p.pl. | įkaltina | įkaltino | įkaltindavo | įkaltins |
---|
subjunctive. |
---|
| sg. | pl. |
---|
1p. | įkaltinčiau | įkaltintumėme, įkaltintume, įkaltintumėm |
---|
2p. | įkaltintum, įkaltintumei | įkaltintumėt, įkaltintumėte |
---|
3p. | įkaltintų | įkaltintų |
---|
imperative. |
---|
| sg. | pl. |
---|
1p. | | įkaltinkime, įkaltinkim |
---|
2p. | įkaltink, įkaltinki | įkaltinkite, įkaltinkit |
---|
3p. | teįkaltina, teįkaltinie | teįkaltina, teįkaltinie |
---|
|