/ru/
своевольничать
/en/
act wilfully; be wilful
склонение/спряжение слова
глаголindicative. | ||||
---|---|---|---|---|
present | past | past frequentative | future | |
1p.sg. | savavaliauju | savavaliavau | savavaliaudavau | savavaliausiu |
2p.sg. | savavaliauji | savavaliavai | savavaliaudavai | savavaliausi |
3p.sg. | savavaliauja | savavaliavo | savavaliaudavo | savavaliaus |
1p.pl. | savavaliaujame, savavaliaujam | savavaliavom, savavaliavome | savavaliaudavome, savavaliaudavom | savavaliausime, savavaliausim |
2p.pl. | savavaliaujate, savavaliaujat | savavaliavot, savavaliavote | savavaliaudavot, savavaliaudavote | savavaliausit, savavaliausite |
3p.pl. | savavaliauja | savavaliavo | savavaliaudavo | savavaliaus |
subjunctive. | ||
---|---|---|
sg. | pl. | |
1p. | savavaliaučiau | savavaliautumėme, savavaliautumėm, savavaliautume |
2p. | savavaliautumei, savavaliautum | savavaliautumėte, savavaliautumėt |
3p. | savavaliautų | savavaliautų |
imperative. | ||
---|---|---|
sg. | pl. | |
1p. | savavaliaukim, savavaliaukime | |
2p. | savavaliauk, savavaliauki | savavaliaukite, savavaliaukit |
3p. | tesavavaliauja, tesavavaliaujie | tesavavaliaujie, tesavavaliauja |